24 Ağustos 2010 Salı

fark

farklı olmann ilk koşulu normal olduğunu sanmaktır, hangi deli deli olduğunu kabul eder ki..... İkincisi tarihinde bir farklılık olmalıdır, fiziksel, ailesel tercihen travmatik. Bu kadar basit aslında...
Sonra....Sonra işler değişmeye başlar, nesnelere insanların verdiği anlamı vermemeye başlarsın mesela: İki elemanla tanışırsın,italyan, atlamış 1980 kusur vespalarına gezmeye gelmişler, sana bakarlar ve klasik zengin piçi bu gülümsemesini atarlar elinde son rutuş olarak zippo çakmağı görünce oysa bilmezler o kırık bir bıçak dövmesidir, kırık ucu kalbimde, zaten kırık bıçak dövmesinin de ne anlama geldiğini de bilmezler, o bıçağın imgeyi kullananın karakterinden dolayı yarım kalacağını da....
Ya da altında ki bilmem kaç liralık alete bakıp gözleri parıldar, oysa o bir ağdiyattır sınıra yapılacak bir yolculuk için, tüm kasların iflas edinceye kafanda ki sesler susuncaya kadar, bir dua ben bitiremedim sen bitir diye......

Bir başka şey daha ortaya çıkar zaman içinde, korku: Diğer insanların korktuğu şeyler kişiyi etkilemez ama onların hiç aldırmadığı şeyler korkunun iliklerine kadar işlemesine neden olur. İnsanlar böbürlendiğini sanır, sen sadece anlamaya çalışırsın...nafiledir ve yine de farklı olduğunu düşünmezsin.
İnsanlar senin farklı olduğunu düşünür oysa sen sadece dürst olmaya çalışırsın ki bu zor iştir, sadece yalan söylememeyi gerektirdiği için değil, insan farkında olmadan kendine de yalan söyleyebildiği ve bunu yapmamak için kendi içine en bakılmaması gereken yerlere bile bakman gerektiği için.

RSS Digg Twitter StumbleUpon Delicious Technorati

0 yorum: